Vandaag was het dan eindelijk zover, 90 km rijden naar Arnhem om te kijken wat de rechter er van vindt. Maar voor we hierop verder gaan, even een klein stukje voortraject. Het UWV kreeg op 6 december nog twee weken de tijd om te reageren op de stukken van 3 oktober. In feite zouden de stukken dus uiterlijk op 20 december bij de rechtbank binnen moeten zijn.
Op 20 december heeft de verzekeringsarts een verweer geschreven die pas op 22 december bij de rechtbank is binnen gekomen. (twee dagen later dan zou moeten).
Daarbij komt ook nog dat de rechtbank deze stukken pas op 2 januari aan mijn advocaat heeft gestuurd en ik de stukken voor het eerst onder ogen kreeg op 3 januari.
Hierdoor komt de burger in de problemen omdat stukken 11 dagen voor de zitting binnen moeten zijn. Een stuk schrijven en drie dagen geleden indienen dat lukt dus nooit.
Gezien de situatie is uitstel geen optie dus dan kan je alleen gebruik maken van een pleitnota. Een pleitnota heeft echter het nadeel dat er geen bijlagen mogen worden toegevoegd.
Dan maar een pleitnota op voorhand toesturen aan de rechtbank. Helaas werd het mij niet toegestaan om de pleitnota voor te lezen, dus nu maar hopen dat het wordt meegenomen in de beslissing.
De zitting zelf.
Uiteraard is er veel gesproken ook al was het UWV erg beperkt in zijn weergave van de feiten.
Het kwam er eigenlijk op neer dat een medisch dossier van 120 pagina’s niets veranderd aan het ziektebeeld. U bent gezond genoeg om volledig te kunnen werken was de mening van het UWV.
Nu maar hopen dat de rechter er zelf anders over denkt.
Buiten de hopelijk tijdelijke medische spierproblemen is er sprake van Autisme, in mijn geval Asperger. Maar helaas heeft de Psychiater en Psycholoog zich beperkt tot het verklaren van een vermoeden op ASS Asperger. Dit heeft te maken met het feit dat zij mijn ouders niet hebben kunnen vragen hoe ik als kind was. Mijn ouders zijn op zeer jonge leeftijd ruim 35 jaar geleden overleden.
Voor het overige is er geen enkele twijfel, maar hierdoor mogen zij alleen een vermoeden kunnen uitspreken. Later zal blijken dat dit niet juist is en dat de schade die de burger op zijn schouders al die jaren moet meedragen enorm is.
Ik zelf heb vier kinderen waarvan er bij drie is vastgesteld dat zij ASS hebben. Zij hebben het geluk dat hun ouders nog wel in leven zijn. Het is algemeen bekend dat met name de man verantwoordelijk is voor de erfbaarheid van autisme. Hierdoor is de kans ook erg groot dat ik ook last heb van ASS. (zoals later zal blijken)
Zowel medisch als erfelijk voldoe ik dus aan de criteria van ASS.
In feite had dit al als kind moeten worden vastgesteld, dus praten we hier over een falend jeugdbeleid. Is dit ook niet iets wat onder de verantwoording van de overheid valt?
Het geeft in elk geval blijk van het feit dat burgers altijd slachtoffer moeten zijn van een falende overheid. Het is toch belachelijk dat een mens die duidelijk ziek is ineens gezond is omdat zijn ouders niet meer leven. Laat ik het anders stellen, als je ziek bent maak je ouders dan af, dan ben je zelf weer gezond.
In mijn zaak is er gesproken over verschillende re-integratie trajecten.
Maar wat schetst mijn verbazing, het UWV kent er slechts één en zegt hierover dat ik deze heb geweigerd omdat ik te ziek ben. Uiteraard was en ben ik ziek, daarom sta ik ook hier voor de Edelachtbare. Maar wat ze er niet bij vertellen, dat is het feit dat het UWV zelf tegen mij heeft gezegd dat re-integratie geen soelaas bied omdat mijn ziektewet over twee dagen afloopt. Ook de opleiding tot zweminstructeur werd mij voor de tweede keer door de neus geboord.
Het feit dat mijn begeleider bij het UWV mijn sollicitatieplicht heeft ingetrokken omdat ik door ziekte niet kon werken, daar wordt niet over gesproken. Net als de drie afgewezen re-integratietrajecten bij de sociale dienst in Apeldoorn en Lelystad. Dit terwijl al deze partijen er toch alles aan doen om mensen zo snel mogelijk weer aan het werk te krijgen.
Zelfs vrijwilligerswerk werd mij ten zeerste afgeraden.
Als ik in de toekomst kijk (2020) zijn de meningen binnen het UWV verdeeld. De WIA bepaald dat ik met mijn beperking 58% arbeidsongeschikt ben, 40 uur per week kan werken en hiermee € 2200,00 bruto per mand kan verdienen. De ziektewet bepaalt dat re-integratie geen optie is. Iemand die ziek is, is niet ziek en dus toch ziek en niet in staat om te werken of dus toch weer wel. Maar ja, dat is 2020 Een nieuw bericht waar u verderop meer over kunt lezen.
De verzekeringsartsen van het UWV blijven bij hun standpunt en zullen elkaar nimmer afvallen. Zij zijn van mening dat ik met schouderblessures waarvan specialisten zeggen dat ik er niet mee mag zwemmen, geen enkele belemmering vormen om met zware gereedschappen naar vier hoog te lopen of antennes te plaatsen in antennemasten tot tweehonderd meter hoogte zonder lift.
Dit maakte immers deel uit van mijn voorgaande werk. U kunt gewoon uw oude werk weer oppakken was wat de artsen mij vertelden.
Kent u het programma idioten op de weg?
Ik zou de media willen vragen om een programma te maken over het UWV met de titel “IDIOTEN ACHTER HUN BUREAU”
Oh ja, even een tip voor mensen die iets willen doen wat de toets der wet niet zou kunnen doorstaan. Zorg ervoor dat ze niet weten waar je de middelen vandaan hebt gehaald. De zaak is dan immers niet compleet en het zal nooit erger worden dan een verdenking van. Of gelden er dan opeens weer andere regels? Er zitten er immers wel een hele hoop vast in penitentiaire inrichtingen.
Nu nog even zes weken wachten op de uitspraak om te zien of deze laatste uitdrukkingen stroken met de werkelijkheid.
Wat mij overigens opviel is dat het UWV vandaag wel erg veel zaken had die achter elkaar werden behandeld. Gaat er zoveel fout bij het UWV? Of zijn er gewoon teveel ontevreden burgers?
Ik weet het antwoord, u ook?
Wordt vervolgd